Fizjoterapia ortognatyczna

Operacje ortognatyczne stanowią element składowy w skojarzonym leczeniu ortodontyczno-chirurgiczno-rehabilitacyjnym pacjentów z heterogenicznymi zaburzeniami zgryzowo-twarzowymi. Mają na celu skorygowanie nieprawidłowości w budowie kości szczęki i żuchwy oraz poprawę ich przestrzennej relacji względem siebie oraz podstawy czaszki.

​

Ze względu na gnatyczny charakter wad, w większości przypadków uwarunkowanych genetycznie, jedynie zabieg chirurgiczny stwarza możliwość przywrócenia prawidłowych warunków okluzji z jednoczesną poprawą estetyki twarzy. Są to korzyści postrzegane przez pacjentów jako najważniejsze w leczeniu ortognatycznym.

​

Na uwagę zasługują również inne, takie jak: korekta wad wymowy, eliminacja dysfunkcji w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych czy poprawa wentylacji w przypadkach zespołu bezdechu sennego. Nakreślona złożoność problemów stawianych przed chirurgią ortognatyczną sprawia, że pożądany efekt terapeutyczny możliwy jest do uzyskania przy ścisłym współdziałaniu specjalistów z zakresu różnych dziedzin: głównie chirurga szczękowego, ortodonty i protetyka, psychologia, logopedy jak i FIZJOTERAPEUTY. 

 

Efektywność terapii manualnej, fizykoterapii, oraz plastrowania dynamicznego, które stosowane są w przebiegu fizjoterapii przed- i pooperacyjnej w celu redukcji obrzęku, dolegliwości bólowych, przywracania czucia oraz przywrócenia norm w zakresie pracy układu mięśniowo-stawowego jest wysoka. Z uwagi na ten fakt, zalecana dla pacjentów ortognatycznych jest fizjoterapia - zarówno przed jak i po zabiegu chirurgicznym. 

 

Lietz-Kijak D, Sporniak-Tutak K, Olton Ł, Kijak E, Wojtowicz A, Szczegielniak J. Rehabilitacja pacjentów po operacjach ortognatycznych. Fizjoterapia układu stomatognatycznego 2016; 1: s. 15-19.